"Αυτό δεν ήταν καύλωμα...ήτανε ξεκαυλωμα..." the model...(part 2)

Τη βραδυά με τον μοντέλο την θυμάστε στο Baraonda???... ε όσο καυλογκόμενος και να φαινόταν ξεχάστε το...
Κανονίζουμε να βρεθούμε με τα χίλια ζόρια, μιας και πολυάσχολο το παλικάρι με τόσες φωτογραφίσεις. Ραντεβού στους αέριδες. Κάτω από τους Διόσκουρους εννοούσα εγώ, μέσα στην Πλάκα κατάλαβε το ζαβό. Τόση κόκα του το είχε κάψει το μυαλό. Με τα λίγα βρεθήκαμε και καθόμαστε σε ένα παρακμιακό καφέ στους διόσκουρους. Μπάρα μπάρα βρε κουμπάρα, έπαθα χοντρή ζημιά, που λέτε αγαπητοί μου. Έρχεται το γκαρσόνι: "Τι θα πιείτε;". "Μια σόδα", αποκρίνεται το καμμένο μοντέλο. "Ένα dry martini", αποκρύνομαι εγώ μπας και αρχίσω να θολώνω και τα βλέπω όλα καλά. Τι να σου κάνει το μαρτίνι μπροστά σε αυτά που θα ζούσα παρακάτω. "Μετά από εδώ θα πάμε σε έναν πάρτυ που κάνει ένας φίλος μου στο destijl". Κάτσε πασά μου να μιλήσουμε πρώτα. Αλλά και τι να πούμε; Αν έχει πλακωραφή ή όχι το παντελόνι που φορά; ή αν βάζει δαχτυλήθρα όταν κεντά;
Αφού περνάμε την μίνι συνέντευξη του ποιός είμαι και ποιός είσαι, και εγώ έχω ήδη περάσει στο 5ο ποτήρι martini, ερχόμαστε σε πιο προσωπικά δεδομένα. Του τύπου πόσα γαμίσια κάνω και δεν θυμάμαι που ξυπνάω, χτες πηδιόμουν με τον τάδε αλλά ήρθαν άλλοι δυο και με πήραν παρέα. Τέτοια πράγματα το παλικάρι, τι παλικάρι δηλαδή που όταν περπατάει περνάει το Κάβο Ντόρο από το κούνημα. Μπροστά σε ένα γαμήσι τα παραβλέπουμε αυτά, διότι πλέον μόνο για ένα γαμήσι τον έβλεπα πλέον. Μου γκάστρςσε τα νταραβέρια και πήγα και στηςάλλης μοντέλας το πάρτυ.
Φωτογράφοι και κακό και εγώ απλά ντυμένος, ο μοντέλος μέσα στο σατεν. Αλλά που να ήξερα πως με ένα λιτό ντύσιμο μπορείς να τραβήξεις τα βλέμματα όλων!!! Εδώ έρχεται κ η πρώτη κρίση ζήλιας του απέναντι μου, λες και είχαμε κάτι.
Δυό ώρες με το ρολόι καθήσαμε και την κάναμε για το σπίτι του. Κρεββατοκάμαρα με ένα τοίχο τζαμαρία και θέα την Ακρόπολη. Τι άλλο ήθελα; Ένα τσιγάρο με την ανατολή του ηλίου και να βλέπω τον Παρθενώνα. ΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!! Μην ξεφεύγουμε από το θέμα μας...για σεξ ήρθαμε όχι για ξενάγηση.
Στήσιμο και χύσιμο. Έτσι νόμιζα αλλά που;;;;; Τις έχετε δει τις διαφημίσεις του με τα εσώρουχα; ΕΕΕ!!! Ψεύτικο το περιεχόμενο. Κάλτσες;Μαξιλαράκια; Εν το κατέω μάνα μου...
Εντάξει μπορεί να μην τον παίρνω απλά να τον δινω αλλα μανούλα μου είναι καυλα να βλέπεις ένα πουλί και να γεμίζει το μάτι σου την ώρα που πηδάς τον άλλον. Ναι αλλά στην παρούσα φάση δεν βλέπεις ένα πουλί, αλλά έναν μίνι αναπτηράκο, πιο μικρό και από τον μίνι αναπτήρα της bic!!!!
Τελικά αυτό δεν ήταν καύλωμα, αλλά ξεκαύλωμα αγαπητοί μου. Οπότε όπως καταλάβατε τα φαινόμενα και τα ΜΟΝΤΕΛΑ πολλές φορές απατούν...

"Και ξέρει ο Σ. Ντουμπανέζικα;;;"

Το συγκεκριμένο περιστατικό συνέβη 1 1/2 χρόνια πριν, όταν όλα στο μυαλό μου ήταν ρόδινα και ωραία με τον τότε έρωτα. Μπαρούφες δηλαδή. Φευγει ο γκόμενος για δουλειές στο Νουμπάι και εγώ δουλειά και διάβασμα μπας και περάσω στο μεταπτυχιακό. Οι μέρες περνάνε βασανιστικά διότι είχαμε και τον καύσωνα. 45 ο Κέλσιος και εγώ την μεγάλη υπομονή όπως πάντα με το κλιματιστικό και τα κέρατα να διαδεχονται το ένα μετά το άλλο, αλλά εγώ αποσβολωμένος στη δουλειά και το διάβασμα. Πόσο ντουγάνι μπορεί να είμαι;

Οι μέρες περνάν και ο γκόμενος επιστρέφει από το ταξίδι. Παρ' όλα αυτά έχοντας διεξάγει μια μίνι- κατινίστικι έρευνα-, είδα πως στο profile του στο gaydar είχε κλείσει ρααντεβού με κάποια άτομα. Τι είναι το gaydar???? Δεν το ξέρεις; Η κρεαταγορά του ίντερνετ, το ηλεκτρονικό ψωνιστήρι του Ζαπείου. Ναι, ναι καλά κατάλαβες ένα ψηφιακό μπουρδέλο. Τέσπα, δεν έχει σημασία τόσο αυτό.

Επιστρέφοντας λοιπόν να σου τα δώρα, να σου οι γλύκες...κάτι μου βρωμάει... Ιβάν πάλι έχεσες;;; κάτι μου βρωμάει... "Μωρό μου έχει ζεστό νερό να πλυθώ γιατί ίδρωσα;;" ρωτάει. "Ναι πασά μου, έτοιμο το έχω." Δεν χάνω ευκαιρία και με το που μπαίνει να ξεβρωμίσει, ρίχνομαι στο ψάξιμο του κινητού του. Και να σου ο γλυκός μου πιάστηκε στη φάκα. Επτά sms είχε ανταλάξει με έναν ντουμπανέζο. ΄Το έβδομο ήταν η επιβεβαίωση ότι πηδήχτηκαν. 9 o'clock come to my place τάδε str στο τάδε ξενοδοχείο. Φως φανάρι παιδί μου, σεξ με ντουμπανέζο και καλά να το δεχτό, όσο μπορεί να το δεχτεί κάποιος. Αλλά ένας μαλάκας σαν εμένα το δέχεται. Και οκ με κεράτωσε, το θέμα είναι μην φέρει και κανένα σικουλαμέντο κοντά και τι χρωστάω εγώ να την πατήσω;;;;

Δεν κάνω καβγά, παρά μόνο την στιγμή που φεύγει ο μπέμπης να δει την μαμά βουτάω την τσάντα- Νατάσα φίλη μου να πάμε για καφέ και να σχολιάσουμε τα συμβάντα. Της εξηγώ για τα sms και όλα τα υπόλοιπα και η απορία που γράφει ιστορία είναι να με ρωτάει με μια μαλακία στο βλέμμα "Και ξέρει ο Σ. Ντουμπανέζικα;;;;" . Μα μωρή ηλίθια στο Ντουμπάι αγγλικά δεν μπορείς να μιλήσεις και να συνεννοηθείς με κάποιον;;; Τι μας ανάγκασαν να τα μάθουμε και τα κάναμε διεθνή γλώσσα;;;

Το όλο concept της Νατασώς δεν ήταν το ότι με κεράτωσε και ποιός ξέρει τι μπορεί να κουβαλάει ενθύμιο από τον ντουμπανέζο καβαλάρη, αλλά το αν ο Σ. γνωριζε ντουμπανέζικα...

the model...(part 1)

Σάββατο βράδυ στο Baraodda, ξέρετε εκείνο το γνωστό bar restaurant που παλιά ήταν βουστάσιο στην Τσόχα, ναι καλέ σωστά μαντέψατε πίσω από το γήπεδο, πρώην καλύτερα, του Παναθηναϊκού. Παρέα από την δουλειά και μερικά φιλικά πρόσωπα έχουμε σουαρέ. Απέναντι μου δίχως να δώσω σημασία γνωστό μοντέλο ενός από τους καλύτερους σχεδιαστές μόδας της Ελλάδας. Η Φιλίτσα μου λέει πως κάποιος μας κοιτάει αλλά δεν μπορούμε να καταλάβουμε ποιον κοιτάει, εμένα ή εκείνη. Σπάμε το κεφάλι μας πως από κάπου τον ξέρουμε αλλά έλα ντε, από που;

Η Αμαλίτσα στον κόσμο του Gooffy, ευτυχώς δεν καταλάβαινε τίποτα, όλος ο χαβάς της ήταν η βελουτέ σούπα τραχανά και το ριζότο με φύλλα χρυσού, που ένα σκασμό λεφτά έσκασε για να φάει 3 ρινίσματα... Εμένα στο λαιμό μου καθόταν κάθε μπουκιά από τον σολωμό. Που να πρωτοεστιάσω; Στον σολωμό ή στο παιδί απέναντι; Και στα δύο με την λαιμαργία που είχα εκείνο το βράδυ. Μιλάμε με την Φιλίτσα και της λέω για το γνωστό πατροπαράδοτο κόλπο. "Μαντάμ πάω τουαλέτα και αν γουστάρει εμένα θα έρθει ειδάλλως πάνε εσύ μετά και θα έρθειε για εσένα". Φυσσάω με τον γνωστό και σκανδαλιάρικο τρόπο που έχω τον καπνό προς το μέρος του και σηκώνομαι να πάω τουαλέτα. Του πούστη με κοίταξε και έρθει, λέω μέσα μου και περπατάω με αγέρωχο ύφος και με αέρα.

Πάω και περιμένω το κλασικό πεντάλεπτο. Βλέπω που δεν έρχεται και λέω να πάω να κατουρίσω. Αφού δεν ήρθε μην σκάσω κιόλας από την ακατουρισιά. Ρίχνω τα 2 τινάγματα γιατί στο τρίτο ξέρετε τι θεωρείτε και βγαίνω να πλύνω τα χέρια και να συνεχίσω το ανιαρό γεύμα με του υπολοίπους. Βγαίνοντας από την τουαλέτα τον βλέπω με το τσιγάρο στο χέρι και να με κοιτάει με λάγνο βλέμμα. "Γειά σου! Σε βλέπω τόση ώρα και αναρωτιέμαι από που σε ξέρω", με ρωτάει. "Μακάρι να ήξερα", του απαντάω.

-"Ήσουνα στο fashion week την προηγούμενη εβδομάδα;", εκείνος

-"Τον προηγούμενο χρόνο ήμουν...αλλά εσένα κάπου σε ξέρω", εγώ

-"Θα με έχεις δει στην τηλεόραση", απαντάει εκείνος με το γνωστό υφάκι του κάποιος είμαι

-"Σωστά στην Λαμπίρη προχτές", εγώ με ειρωνικό ύφος

-"Μπορεί", εκείνος

-"Δώσε μου το τηλέφωνο σου να τα πούμε", εγώ...και στο καπάκι τον γραπώνω και πλακωνόμαστε στα γλωσσόφιλα μέσα στην τουαλέτα...σαν να μην υπήρχαν οι γύρω μας.

-"Δεν το έχω επάνω μου, γράψε εσύ το δικό μου", εκείνος

-"Ούτε εγώ το έχω...σε ένα τέταρτο ραντεβού πάλι εδώ, μόλις με δεις να σηκώνομαι έλα μαζί μου", εγω...

Έχει περάσει κανά 20λεπτο και οι υπόλοιποι βρίσκονται στο κυρίως πιάτο. Επιστρέφω και η Αμαλίτσα σαν την χαζή καταβρόχθιζε το μοσχαράκι της. Κάνω δυο τσιγάρα στο καπάκι και την κάνω για τουαλέτα εριμένοντας να με πάρει στο κατόπι ο Μοντέλος. Ερχόμενος πίσω μου δεν αντέξαμε αρπαχτήκαμε και πλακωθήκαμε στα φιλιά και στο φάσωμα. Πάλι 20λεπτο έκλεισα και με την επιστροφή μου στο τραπέζι είχαν μπει στο επιδόρπιο. Η Αμαλία ρωτάει : "Καλό μου σε πείραξε τίποτα στο στομάχι;" και η Γεωργία αποκρίνεται : "Άλλος τον πείραζε στην τουαλέτα"...

an provincial boy in Athens... (part one)

Xρόνο με τον χρόνο είκοσι και κάτι νέοι έρχονται στην Αθήνα για να ζήσουν το μεγάλο όνειρο με σκοπό να ανακαλήψουν την Μόδα και τον Μεγάλο Έρωτα...

Έτσι και εγώ κατέφθασα με μια βαλίτσα στο χέρι για να ζήσω τον Μεγάλο Έρωτα μιας και την Μόδα την είχα βρεί πολύ νωρίτερα. Στα 22 μου πίστευα πως όλα είναι ρόδινα και αγγελικά πλασμένα. Σίγουρα κάπου εκεί έξω υπήρχε και για εμένα κάποιος που θα με ερωτευόταν μιας και εγώ ήμουν ερωτευμένος τα τελευταία χρόνια με τον εαυτό μου. Αλήθεια ποιος με κορόιδεψε ήθελα να ήξερα να τον πιάκω να τον μπαουλιάσω στο ξύλο.

Συναυλία της Ελευθερίας και τρέχω να ειμαι παρόν. Μπροστά μου ένα αγόρι που μου γνέφει, αλλά εγώ ...θα σπάσω κούπες για τα λόγια που 'πες... συνόδευα την Ελευθερία βρε παιδί μου. Ντιπ ντουγάνι σε αυτά αχαμπέρευτος. ...Εδώ να μείνεις, εδώ να μείνεις, της καληνύχτας τα φιλιά μην μου τα δίνεις...και το κλάμα κορόμηλο και εγώ και το παιδί μπροστά. Βλέποντας με να κλαίω βρίσκει την ευκαιρία και την γραπώνει, όπως αργότερα γράπωνε άλλα και άλλα, να μου μιλήσει. Μικρό αθώο και άβγαλτο γοητεύομαι από τον τροπο που μίλαγε και την συμπεριφορά του και δίνω με την πρώτη ευκαιρία τον αριθμό μου. Με μεγάλη μου χαρά διαβάζω το sms που μου έστειλε κατά την διάρκεια της συναυλίας και το χαμόγελο του τζόκερ ζωγραφίστηκε στη μάπα μου. ΝΑ τρομάρα μου!!! "Μάρέσεις, ωραία μάτια, θέλω να σε δώ ξανά....". Τα πόδια μου μούδιασαν, το χέρι έτρεμε να γράψει sms αλλά τέτοια χαρά ούτε όταν η Ελενίτσα κέρδισε στη Eurovision, τα καλά της Αννούλας τα είδαμε. Αλήθεια τώρα που είπα Αννούλα, που χάθηκε αυτή η ψυχή;

Γράφω και εγώ , με όσο κουράγιο είχα πως θα με ξαναέβλεπε. Τι θα; , με είδε το ίδιο βράδυ μετά την συναυλία για κρέπες. Μα που πηγε ο ρομαντισμός πια; Κρέπα; Με βγάζεις ραντεβού και με κερνάς κρέπα;Και να έλεγα πως είσαι μουρτζόβλαχος να το δεχτώ, μα όπως και εσύ περιφανεύεσαι είσαι απ'τα Μελίσσια, ξέρετε το βοσκοτόπι της Αθήνας εν έτει 1960, εκεί που είχανε τις γίδες και τα πρόβατα οι τσοπάνηδες. Το προσπερνάω, μ ιας και από εμφάνιση ήταν οκ! ,από τρόπους οκ!, μουσικά ακούσματα οκ!, παπούτσια οκ!...Μην απορείτε που γράφω για τα παπούτσια, εκεί κοιτάω κάποιον και στα δόντια, να περάσει αυτό το mini crash test, τότε παμε και για καφέ. Αν φιλάει δε και τόσο καλά όπως Εκείνος, τότε πυροτεχνήματα ανάβουν γύρω από το κεφάλι μου...

Φιλάει υπέροχα, σαν τον Ιούδα όμως!!! Η χαρά μου δεν λέγετε, το βρακί στο χέρι και βουρρρρ...