Κυριακή 31 Μαΐου 2009

an provincial boy in Athens... (part one)

Xρόνο με τον χρόνο είκοσι και κάτι νέοι έρχονται στην Αθήνα για να ζήσουν το μεγάλο όνειρο με σκοπό να ανακαλήψουν την Μόδα και τον Μεγάλο Έρωτα...
Έτσι και εγώ κατέφθασα με μια βαλίτσα στο χέρι για να ζήσω τον Μεγάλο Έρωτα μιας και την Μόδα την είχα βρεί πολύ νωρίτερα. Στα 22 μου πίστευα πως όλα είναι ρόδινα και αγγελικά πλασμένα. Σίγουρα κάπου εκεί έξω υπήρχε και για εμένα κάποιος που θα με ερωτευόταν μιας και εγώ ήμουν ερωτευμένος τα τελευταία χρόνια με τον εαυτό μου. Αλήθεια ποιος με κορόιδεψε ήθελα να ήξερα να τον πιάκω να τον μπαουλιάσω στο ξύλο.
Συναυλία της Ελευθερίας και τρέχω να ειμαι παρόν. Μπροστά μου ένα αγόρι που μου γνέφει, αλλά εγώ ...θα σπάσω κούπες για τα λόγια που 'πες... συνόδευα την Ελευθερία βρε παιδί μου. Ντιπ ντουγάνι σε αυτά αχαμπέρευτος. ...Εδώ να μείνεις, εδώ να μείνεις, της καληνύχτας τα φιλιά μην μου τα δίνεις...και το κλάμα κορόμηλο και εγώ και το παιδί μπροστά. Βλέποντας με να κλαίω βρίσκει την ευκαιρία και την γραπώνει, όπως αργότερα γράπωνε άλλα και άλλα, να μου μιλήσει. Μικρό αθώο και άβγαλτο γοητεύομαι από τον τροπο που μίλαγε και την συμπεριφορά του και δίνω με την πρώτη ευκαιρία τον αριθμό μου. Με μεγάλη μου χαρά διαβάζω το sms που μου έστειλε κατά την διάρκεια της συναυλίας και το χαμόγελο του τζόκερ ζωγραφίστηκε στη μάπα μου. ΝΑ τρομάρα μου!!! "Μάρέσεις, ωραία μάτια, θέλω να σε δώ ξανά....". Τα πόδια μου μούδιασαν, το χέρι έτρεμε να γράψει sms αλλά τέτοια χαρά ούτε όταν η Ελενίτσα κέρδισε στη Eurovision, τα καλά της Αννούλας τα είδαμε. Αλήθεια τώρα που είπα Αννούλα, που χάθηκε αυτή η ψυχή;
Γράφω και εγώ , με όσο κουράγιο είχα πως θα με ξαναέβλεπε. Τι θα; , με είδε το ίδιο βράδυ μετά την συναυλία για κρέπες. Μα που πηγε ο ρομαντισμός πια; Κρέπα; Με βγάζεις ραντεβού και με κερνάς κρέπα;Και να έλεγα πως είσαι μουρτζόβλαχος να το δεχτώ, μα όπως και εσύ περιφανεύεσαι είσαι απ'τα Μελίσσια, ξέρετε το βοσκοτόπι της Αθήνας εν έτει 1960, εκεί που είχανε τις γίδες και τα πρόβατα οι τσοπάνηδες. Το προσπερνάω, μ ιας και από εμφάνιση ήταν οκ! ,από τρόπους οκ!, μουσικά ακούσματα οκ!, παπούτσια οκ!...Μην απορείτε που γράφω για τα παπούτσια, εκεί κοιτάω κάποιον και στα δόντια, να περάσει αυτό το mini crash test, τότε παμε και για καφέ. Αν φιλάει δε και τόσο καλά όπως Εκείνος, τότε πυροτεχνήματα ανάβουν γύρω από το κεφάλι μου...
Φιλάει υπέροχα, σαν τον Ιούδα όμως!!! Η χαρά μου δεν λέγετε, το βρακί στο χέρι και βουρρρρ...