the model...(part 1)

Σάββατο βράδυ στο Baraodda, ξέρετε εκείνο το γνωστό bar restaurant που παλιά ήταν βουστάσιο στην Τσόχα, ναι καλέ σωστά μαντέψατε πίσω από το γήπεδο, πρώην καλύτερα, του Παναθηναϊκού. Παρέα από την δουλειά και μερικά φιλικά πρόσωπα έχουμε σουαρέ. Απέναντι μου δίχως να δώσω σημασία γνωστό μοντέλο ενός από τους καλύτερους σχεδιαστές μόδας της Ελλάδας. Η Φιλίτσα μου λέει πως κάποιος μας κοιτάει αλλά δεν μπορούμε να καταλάβουμε ποιον κοιτάει, εμένα ή εκείνη. Σπάμε το κεφάλι μας πως από κάπου τον ξέρουμε αλλά έλα ντε, από που;

Η Αμαλίτσα στον κόσμο του Gooffy, ευτυχώς δεν καταλάβαινε τίποτα, όλος ο χαβάς της ήταν η βελουτέ σούπα τραχανά και το ριζότο με φύλλα χρυσού, που ένα σκασμό λεφτά έσκασε για να φάει 3 ρινίσματα... Εμένα στο λαιμό μου καθόταν κάθε μπουκιά από τον σολωμό. Που να πρωτοεστιάσω; Στον σολωμό ή στο παιδί απέναντι; Και στα δύο με την λαιμαργία που είχα εκείνο το βράδυ. Μιλάμε με την Φιλίτσα και της λέω για το γνωστό πατροπαράδοτο κόλπο. "Μαντάμ πάω τουαλέτα και αν γουστάρει εμένα θα έρθει ειδάλλως πάνε εσύ μετά και θα έρθειε για εσένα". Φυσσάω με τον γνωστό και σκανδαλιάρικο τρόπο που έχω τον καπνό προς το μέρος του και σηκώνομαι να πάω τουαλέτα. Του πούστη με κοίταξε και έρθει, λέω μέσα μου και περπατάω με αγέρωχο ύφος και με αέρα.

Πάω και περιμένω το κλασικό πεντάλεπτο. Βλέπω που δεν έρχεται και λέω να πάω να κατουρίσω. Αφού δεν ήρθε μην σκάσω κιόλας από την ακατουρισιά. Ρίχνω τα 2 τινάγματα γιατί στο τρίτο ξέρετε τι θεωρείτε και βγαίνω να πλύνω τα χέρια και να συνεχίσω το ανιαρό γεύμα με του υπολοίπους. Βγαίνοντας από την τουαλέτα τον βλέπω με το τσιγάρο στο χέρι και να με κοιτάει με λάγνο βλέμμα. "Γειά σου! Σε βλέπω τόση ώρα και αναρωτιέμαι από που σε ξέρω", με ρωτάει. "Μακάρι να ήξερα", του απαντάω.

-"Ήσουνα στο fashion week την προηγούμενη εβδομάδα;", εκείνος

-"Τον προηγούμενο χρόνο ήμουν...αλλά εσένα κάπου σε ξέρω", εγώ

-"Θα με έχεις δει στην τηλεόραση", απαντάει εκείνος με το γνωστό υφάκι του κάποιος είμαι

-"Σωστά στην Λαμπίρη προχτές", εγώ με ειρωνικό ύφος

-"Μπορεί", εκείνος

-"Δώσε μου το τηλέφωνο σου να τα πούμε", εγώ...και στο καπάκι τον γραπώνω και πλακωνόμαστε στα γλωσσόφιλα μέσα στην τουαλέτα...σαν να μην υπήρχαν οι γύρω μας.

-"Δεν το έχω επάνω μου, γράψε εσύ το δικό μου", εκείνος

-"Ούτε εγώ το έχω...σε ένα τέταρτο ραντεβού πάλι εδώ, μόλις με δεις να σηκώνομαι έλα μαζί μου", εγω...

Έχει περάσει κανά 20λεπτο και οι υπόλοιποι βρίσκονται στο κυρίως πιάτο. Επιστρέφω και η Αμαλίτσα σαν την χαζή καταβρόχθιζε το μοσχαράκι της. Κάνω δυο τσιγάρα στο καπάκι και την κάνω για τουαλέτα εριμένοντας να με πάρει στο κατόπι ο Μοντέλος. Ερχόμενος πίσω μου δεν αντέξαμε αρπαχτήκαμε και πλακωθήκαμε στα φιλιά και στο φάσωμα. Πάλι 20λεπτο έκλεισα και με την επιστροφή μου στο τραπέζι είχαν μπει στο επιδόρπιο. Η Αμαλία ρωτάει : "Καλό μου σε πείραξε τίποτα στο στομάχι;" και η Γεωργία αποκρίνεται : "Άλλος τον πείραζε στην τουαλέτα"...